Z pamiętnika aparatki

Czy ktoś pamięta jeszcze wpis o moich małych dziwactwach około kosmetycznych? Wspomniałam w nim o tym, że odkąd noszę aparat ortodontyczny potrafię myć zęby po kilka razy dziennie. Od tamtego dnia kołatała mi po głowie myśl, aby podzielić się z Wami, moimi czytelni(cz)kami, swoimi odczuciami, wrażeniami, spostrzeżeniami właśnie o tym jak to jest nosić na zębach ortodontyczny aparat :)

Zacznijmy od tego co było nie tak z moimi zębami. Kilka lat temu zauważyłam, że dolne jedynki zaczęły mi się 'rozjeżdżać', tzn. lewa zaczęła wysuwać mi się ku ustom, a prawa zaś chować za innymi zębami. Początkowo była to mała wada, która zupełnie mi nie przeszkadzała i te kilka lat temu wstecz mi przez myśl nie przeszło, by udać się z tym do specjalisty. Jednak gdzieś w połowie 2013 roku ta jedynka, która zaczęła mi się jakby wychylać od ust zaczęła mi wadzić, albowiem co chwila zahaczałam o nią językiem. Musiało minąć jednak jeszcze kilka miesięcy, abym koniec końców ruszyła swoje zacne cztery litery i wybrała się do ortodonty, co miało miejsce w połowie listopada roku następnego. Na pierwszej wizycie lekarka obejrzała moje zęby, po czym powiedziała, że są one zbyt ciasno osadzone, stąd też dolne jedyny zaczęły się wysuwać, każda w inną, przeciwną stronę. Następnie wzięła odlew obu łuków zębowych, wypisała skierowanie na dwa badania rentgenowskie i zainkasowała 150,00 zł ;) Kolejne 120,00 zł zostawiłam jeszcze tego samego dnia w pracowni rentgenowskiej, w której ( wliczając czas oczekiwania na zdjęcia ) spędziłam może niecałe 10 minut... Drugą wizytę miałam wyznaczoną dwa tygodnie przed Świętami Bożego Narodzenia, dokładniej to 12 grudnia 2014 r. i to jest właśnie dzień, w którym wyszłam z gabinetu z metalem na dolnym łuku szczękowym ;) Tym razem uboższa o 1800,00 zł... Zakładanie aparatu trwało około godziny: ortodontka najpierw założyła tzw. pierścienie na przedostatnie zęby, potem poprzyklejała klamerki, następnie połączyła je drucikiem, który przymocowała do całej reszty gumeczkami- miałam możliwość wyboru koloru tych gumeczek i chociaż ortodontka zaprezentowała mi ich całą gamę barw, ja i tak zdecydowałam się na najmniej rzucające się w oczy, czyli transparentne. 
Pierwsze dni z aparatem były, delikatnie mówiąc, męczące. Bolała mnie cała szczęka, klamerki podrażniły mi policzki, zęby miałam przewrażliwione, a jedzenie czegokolwiek, co nie miało płynnej formy, sprawiało mi ból. Dopiero po mniej więcej tygodniu wszystko wróciło do normy i mogłam normalnie zacząć jeść. Właściwie nie tak do końca normalnie, bo na czas noszenia drucianego towarzysza musiałam zrezygnować, np. z gumy do żucia, chleba ze względu na twardą skórkę, cukierków- ciągutków typu krówki, jabłek i innych twardych owoców czy warzyw też nie mogłam jeść w całości tylko najlepiej gotowane. Higiena jamy ustnej też uległa zmianie. Po pierwsze, musiałam częściej myć zęby, najlepiej po każdym posiłku, aby po pierwsze, nie mieć całego jadłospisu na zębach, a po drugie, aby resztki jedzenia nie stały się pożywką dla bakterii. Na te kilka miesięcy zrezygnowałam z elektronicznej szczoteczki na rzecz zwykłej, albowiem miałam obawy, że tą pierwszą mogę uszkodzić aparat- czasami sobie ubzduram coś takiego dziwnego i nikt mnie nie przegada ;) Częściej sięgałam też po płyn do płukania jamy ustnej. 
Na kontrolne wizyty i dokręcanie aparatu jeździłam praktycznie raz w miesiącu, za każdym razem zostawiając w gabinecie 100,00 zł... I kolejne kilka złotych w Drogerii Naturze, która znajduje się centralnie pod odwiedzanym przeze mnie gabinetem stomatologicznym :P

źródło

17 lipca, czyli po 7 miesiącach, a więc dość szybko ( na pierwszej wizycie pani ortodonta stwierdziła, że leczenie będzie trwać około roku ), aparat ortodontyczny został zdjęty i zastąpiony retencyjnym, czyli cienkim drucikiem zamontowanym na zębach od strony języka, którego zadaniem jest utrzymanie zębów w ich nowej pozycji- jest niewidoczny,  w niczym nie przeszkadza, praktycznie go nie czuć, kosztował mnie 300,00 zł i będzie ze mną jeszcze przez dwa-trzy lata. Najważniejsze jest jednak to, że nareszcie mogę cieszyć się prostymi ząbkami! I choć minął już miesiąc ( jak ten czas szybko leci! ) odkąd nie mam normalnego aparatu, ja nadal nie potrafię się przyzwyczaić do mojego nowego, równiutkiego uzębienia :P 

Myślę, że ujęłam wszystko to, co najważniejsze, ale jeśli macie jeszcze jakieś dodatkowe pytania, bo może o czymś zapomniałam wspomnieć, to piszcie śmiało, na każde odpowiem :)

PS. Chętnie pokazałabym Wam zdjęcia porównujące stan mojego uzębienia przed i po, ale gapa ze mnie jakich mało i nie zrobiłam zdjęć ani przed ani na początku noszenia aparatu :(