O poszukiwaniach makijażystki i fryzjerki na ślub

Złośliwość bloggera nie zna granic… Kończę już pisać posta o poszukiwaniach makijażystki i fryzjerki na ślub, gdy naciskam jakąś głupią kombinację klawiszy i wpis szlak trafia… Tak bez ostrzeżenia. Blogger powinien mieć opcję „cofnij” jak w Wordzie, a tak musiał się nasłuchać wiązanki przekleństw z mojej strony ( jakby to go w ogóle ruszało ).

Do mojego ślubu zostało mniej więcej 5 miesięcy i przyznam się Wam, że zaczynam odczuwać lekką presję czasu. Na dzień dzisiejszy najwięcej moich myśli pochłaniają poszukiwania pań, które w tym dniu zadbają o mój makijaż i fryzurę. Wiecie, przeczuwałam, że w trakcie tych wszystkich przygotowań znajdzie się jakiś detal, który będzie spędzał mi sen z powiek, ale myślałam, że dotyczyć to będzie kupna odpowiednich butów, a nie wyboru makijażystki czy fryzjerki. Do tej pory byłam w dwóch salonach kosmetycznych i w dwóch fryzjerskich i jak możecie się już powoli domyślać, żaden nie do końca sprostał moim oczekiwaniom. Jeżeli jesteście ciekawe dlaczego, zapraszam do dalszej części posta, ale uprzedzam: będzie długo.

Bardzo rzadko chodzę do fryzjera, jeszcze rzadziej do profesjonalnej makijażystki, dlatego swoje poszukiwania rozpoczęłam do wypytania zamężnych już koleżanek. Trzy z dziesięciu udały się do naszych lokalnych salonów, które ja w przedbiegu odrzuciłam, kolejnych sześć stwierdziło, że dokonały złego wyboru i tylko jedna była zadowolona z salonu fryzjersko- kosmetycznego i bardzo mi go zachwalała. Jeszcze tego samego dnia zadzwoniłam, umówiłam się na próbne uczesanie i makijaż w czerwcu ( idziemy akurat na wesele ), od razu zarezerwowałam też termin na październik, a na koniec rozmowy dostałam mini zawału usłyszawszy ceny. Nie chcąc ograniczać się tylko do jednego salonu, podpytałam jeszcze kogo się da i postanowiłam dać szansę miejscowym salonom piękności. Wybrałam się do dwóch nowo powstałych, a także do dwóch salonów fryzjerskich, jednego niedawno co otwartego, drugiego istniejącego na rynku już z kilkanaście lat, do którego jakoś nigdy nie było mi po drodze.

Upięcie, próba nr I

Na początku lutego poszliśmy z Lubym na bal. To nic, że tego samego dnia miałam zjazd i egzamin i musiałam zgnać prawie na złamanie karku, aby zdążyć na czas. Z językiem na wierzchu wpadłam więc do nowego salonu fryzjerskiego, wygodnie się rozsiadłam i gdy mogłam złapać oddech, wytłumaczyłam fryzjerce czego oczekuję: żeby było utrwalone, ale jednocześnie lekko, nie płasko z przodu, a tak w ogóle to pokażę Pani zdjęcie, które wygrzebałam w Internecie. Pani, a właściwie dziewczyna, bo okazało się, że chodziłyśmy do tego samego LO, podjęła się zadania i zabrała się do pracy. Po 40 minutach pokazała mi efekt końcowy, który mi przypasował i zadowolona pognałam w te pędy na makijaż. Niestety, nie ma „i żyli długo i szczęśliwie”, bo jeszcze przed balem musiałam poprawiać upięcie, bo gdzieniegdzie powychodziły mi kosmyki włosów z koka…

Makijaż, próba nr I

Potykając się o własne nogi, pognałam na drugi koniec miasta, by z impetem wpaść do salonu kosmetycznego, gdzie czekał na mnie już cały kuferek mazideł potrzebnych do wykonania makijażu. Usadowiłam swoje już zmęczone cztery litery i zakomunikowałam, że oczekuję trwałego, kryjącego makijażu z akcentem na oczy. Głaskana i miziana przez pędzelki różnej maści ( uwielbiam, mogą mnie tak rozpieszczać godzinami ) przez 40 minut relaksowałam się i plotkowałam z kosmetyczką. No a potem podała mi lusterko… A we mnie odezwały się mieszane uczucia, bo: świetnie zatuszowała niedoskonałości cery, idealnie dobrała podkład, rozświetlacz i róż, ładnie porozcierała cienie, ale… No właśnie, musi być jakieś ale, a są nim dwie rzeczy, które sprawiły, że makijaż mnie postarzył o kilka lat. Po pierwsze, za mocno zaakcentowała mi brwi, co dodatkowo wyciągnęło na światło dzienne fakt, że są niesymetryczne i to bardzo; a po drugie, wyjechała cieniami prawie pod sam łuk brwiowy, co w ogóle mi się nie spodobało i w domu, na pięć minut przed balem, siedziałam w łazience, jedną dłonią zmywając cień z brwi, a drugą rozcierając po swojemu cienie na powiekach... Niemniej jednak makijaż przetrwał cały bal, ale razem z moją rodzicielką stwierdziłyśmy, że umalowała mnie ładnie, ale bez szału, a przecież gościom na mój widok mają majtochy pospadać :P

Upięcie, próba nr II

Kilka tygodni po balu mieliśmy kolejną imprezę, dzięki której mogłam wypróbować kolejną fryzjerkę. Tym razem postanowiłam przetestować nieco bardziej okazałą wersję hiszpańskiego koka. I co? I powtórka z rozrywki, tzn. fryzura się udała, ale znów na pięć minut przed wyjściem musiałam ją poprawiać i upinać, bo włosy wymknęły się spod wsuwek… Poza tym kok został tak delikatnie poupinany, że miałam wrażenie, iż gwałtowniej odwrócę głowę i wszystko się rozsypie. Nie czułam się w tym upięciu komfortowo, irytowało mnie ( wiem, wiem, przecież sama takie chciałam ), a ja nie chcę by coś mnie wkurzało przed ołtarzem i później na parkiecie ;)

Makijaż, próba nr II

Na samo wspomnienie ciary mnie przechodzą… Pewnego mało słonecznego dnia umówiłam się na próbny makijaż do salonu, o istnieniu którego nie miałam zielonego pojęcia ( i tu już powinna zapalić mi się czerwona lampka ). Po dwóch tygodniach zjawiłam się na umówioną wizytę i z miejsca szlak jasny mnie trafił, bo kosmetyczka oznajmiła co następuje: nie ma bazy, korektora, kępek rzęs, a podkład ma tylko jeden, trzy tony ciemniejszy od mojej cery… Już miałam zawinąć się na pięcie i zwiać, gdzie pieprz rośnie, ale jakieś licho mnie podkusiło i zostałam. Przez półtorej godziny kosmetyczka miziała mnie chyba wszystkimi pędzelkami świata, nakładając chyba wszystkie znane i nieznane cienie do powiek. Następnie nałożyła niepasujący podkład tak, jakby wcale go tam nie było. „Dzieło” zakończyła masakrą paćkając policzki świńskim różem ( serio?! nawet ja, laik makijażowy wiem, że do mnie pasują cieplejsze kolory niż róż sukni balowej lalki Barbie ) i masakrując mi usta. Zapytacie jak tego dokonała? Już tłumaczę: kojarzycie moje usta, dwie pełne, duże wargi. No więc ta pseudo kosmetyczka dolną wargę pomalowała zgodnie z jej konturem, ale górna jej się już chyba nie spodobała, bo zmniejszyła mi ją o połowę! Nie muszę chyba mówić jak groteskowo to wyglądało, jakbym wstrzeliła sobie botoks tylko w jedną wargę…

I na razie to tyle z moich perypetii przyszłej panny młodej. W maju idziemy na komunię, więc wypróbuję jeszcze jedną kosmetyczkę, w czerwcu ten zachwalany przez koleżankę i jeszcze kilka innych osób salon, o którym wspomniałam jakoś na początku wpisu. Trzymajcie kciuki, żebym w końcu znalazła profesjonalistki, które sprostają moim oczekiwaniom! A nie są one wcale takie duże, na dowód dołączam zdjęcia- inspiracje: właśnie taki kok i taki makijaż mi się marzą;) Czy naprawdę wymagam tak wiele?