"Już mi niosą suknię z welonem...", czyli kilka słów o przygotowaniach do ślubu :)

Mimo iż już za pół roku ( serio?! kiedy to zleciało?! ) wychodzę za mąż, postów ślubnych jest tu jak na lekarstwo. Nie mogę powiedzieć, że tak zatraciłam się w przygotowaniach do tego dnia i przez to nie miałam czasu wszystkiego spisać, bo tak nie jest, wraz z narzeczonym podchodzimy do tematu na luzie. Pomyślałam jednak, że może jesteście ciekawe tego i owego- a na pewno ciekawa jest Agatka :P, więc usiadłam i zebrałam wszystko w całość :)

Salę weselną, zespół, a także fotografa i kamerzystę ( w jednym ) wybraliśmy ponad miesiąc po zaręczynach. Sala nie do końca jest tą, w której chciałam, aby odbyło się wesele ( chciałam czegoś bardziej... wyrafinowanego, a nasza sala jest bardziej taka... swojska, tzn. jest bardzo ładna, niczego jej nie brakuje, ale nie ma w sobie takiego WOW, by po raz drugi powalić gości na kolana [ najpierw powalę ich swoim widokiem :P ]- nie wiem czy wiecie co mam na myśli ;) , ale na jej korzyść przemówiła wygoda ( jest na miejscu ), pokoje dla nowożeńców oraz gości przyjezdnych z daleka, cena i fakt, że jest już sprawdzona, a właścicielka to naprawdę świetna babka, z którą wiem, że się dogadam w każdej kwestii :) Zespół i fotografa- kamerzystę też wybraliśmy sprawdzonych, zarówno jeden jak i drugi byli na weselu mojego przyszłego szwagra, będą też ma weselu kuzyna mojego narzeczonego, więc zobaczę w praktyce jak pracuje jeden i drugi. Ale myślę, że będzie dobrze, bo zarówno wokalista i fotograf to fajne chłopaki, więc na pewno będzie z nimi wesoło i goście będą czuć się przy nich swobodnie :)

Z początkiem roku zaczęłam na poważnie rozglądać się za suknią ślubną. Skończyło się przeglądanie stron internetowych, zaczęły się rajdy po salonach. Pierwszy, na chybił trafił, wybrałam salon w Łodzi, tuż przy Piotrowskiej. W towarzystwie koleżanki spędziłam prawie dwie godziny w przymierzalni. Przymierzyłam chyba z siedem sukienek, z których dwie wywołały zachwyt nie tylko mój, ale też koleżanki, konsultantki, właściciela salonu, a także przyszłej panny młodej, która mierzyła swoją suknię obok. Podczas przymiarek okazało się, że suknia z tiulowym dołem nie jest dla mnie, czułam się tak, jakby ten tiul miał mnie za chwilę pochłonąć, jakbym miała w nim utonąć. Poza tym była cholernie ciężka! Za to jak przysłowiowy milion dolarów ( słowa konsultantki i koleżanki ) wyglądałam w sukni w stylu rybka/syrenka, czyli takiej, która nigdy mi się nie podobała, w której ja się nigdy nie widziałam- i bądź tu człowieku mądry i pisz wiersze :P W tym samym tygodniu udałam się z mamą do dwóch salonów z sukniami ślubnymi w Zduńskiej Woli. W pierwszym żadna z mierzonych sukien nie wywołała u mnie szybszego bicia serca, za to w drugim- tam znalazłam to, czego szukałam i w czym wyglądam nie jak milion, ale jak miliard dolarów :P Nie pokażę Wam jeszcze mojej wymarzonej sukni, bo jest na to zdecydowanie za wcześnie. Mogę tylko zdradzić, że uszyta będzie z materiału mikado. W tym samym salonie znalazłam również wymarzone buty ślubne: najpiękniejsze, najwygodniejsze i oczywiście cholernie drogie :P 

Na koniec taka moja mała wskazówka dotycząca salonów ślubnych: salon salonowi nie równy. Ten w Łodzi nie posiadał wybiegu, nie mogłam pospacerować sobie w sukni, aby zobaczyć jak się układa. W ostatnim salonie, w którym byłam, taki wybieg jest i możliwość pochodzenia po nim w sukniach wiele mi dała, bo przekonałam się, że muślinowe suknie, nawet mimo halki, plątały mi się pomiędzy nogami, co bardzo mnie irytowało i przez co nie czułam się pewnie i komfortowo. Dlatego uważam, że warto wybrać taki salon, który właśnie taki wybieg posiada, by sprawdzić jak suknia współpracuje z naszym ciałem podczas chodzenia, z naszymi ruchami. 

Bogatsza o wiedzę w jakiej sukni jest mi dobrze, w jakiej fajnie się czuję i jaką chcę mieć tak naprawdę, udałam się do "przetestowanej" krawcowej, gdzie przedyskutowałam projekt, dowiedziałam się gdzie i ile kupić materiału. Nie muszę się spieszyć, ale myślę, że z początkiem kwietnia udam się po materiał, koronkę i inne dodatki. Wiecie jaki jest plus szycia sukni u krawcowej, a nie kupowania jej w salonie? Po pierwsze, jest dużo taniej, a po drugie mam możliwość odebrania jej na dzień-dwa przed ślubem. Moja znajoma wychodzi za mąż kilka tygodni po mnie i musi odebrać swoją suknię trzy tygodnie przed weselem, a przecież przez ten czas jej figura może jeszcze się zmienić i wtedy suknia nie będzie leżała już tak idealnie, będzie musiała chodzić do krawcowej i jeszcze nanosić poprawki. Zamówiła już swoją suknię, ale gdy ostatnio u niej byłam stwierdziła, że przemyślała sobie temat i żałuje, że nie zrobiła tak jak ja. Suknie ślubną mam wybraną, więc teraz dumam nad sukienką na poprawiny. Nie mam jeszcze pomysłu na jej krój, ale na pewno będzie to tak zwana "mała biała" :)
Zarezerwowałam już sobie termin u stylistki paznokci, poumawiałam się również na próbne ślubne fryzury i makijaże. Nawet jestem już po pierwszych próbach jednego i drugiego, ale ani fryzura ani makijaż nie spełniły do końca moich oczekiwań, więc szukam dalej. W międzyczasie zarezerwowałam florystkę i zmieniłam koncepcję kolorystyczną: zrezygnowałam z chabrowego na rzecz delikatnego, pastelowego różu i beżu. Mimo że ślub jest w październiku, już w lutym byliśmy z narzeczonym u księdza ustalić godzinę mszy- powiecie, że za wcześnie, ale dzięki temu nasz ślub jest o godzinie, którą ja chciałam, a nie na tą, która została. W tym samym tygodniu zarezerwowaliśmy też samochód do ślubu, wybraliśmy piosenkę na pierwszy taniec, a ja niedługo zaczynam nauki przedmałżeńskie- tak Agato, w końcu zadzwoniłam do pani, która je prowadzi, możesz być ze mnie dumna :P

Na dziś to już wszystko. Póki co w wolnych chwilach przeglądam projekty zaproszeń ślubnych. A z reszty przygotowań zdam Wam relację za kilka miesięcy, będą też jakieś zdjęcia :)